Nikolaj Vasiljevič Gogolj (1809 - 1852) , ruski pisac, rodom iz Ukrajine a porijeklom iz Poljske, kao da je u svom genetskom kodu nosio cjelokupnu slovensku tradiciju na kojoj je izgradio svoj osobeni književni stil. Sa njegovom pojavom na literarnoj sceni u Rusiji prestaje period imitiranja zapadne književnosti, a započinje pravac koji će kritičari kasnije nazvati ruskim realizmom, iako se sam Gogolj nikada nije u potpunosti uklapao ni u jedan od poznatih književnih šablona. On je na svjetlost dana izvukao odbačene, obične, nesrećne, nevažne, male likove. Njegov stil je utoliko osobeniji što na njega gotovo da nije uticao niko, a on je uticao na čitavu seriju vrhunskih pisaca, među kojima su najvažniji Dostojevski, koji je najdosljednije nastavio sa promovisanjem kao glavnih junaka „poniženih i uvređenih" i Kafka, koji je svoje priče temeljio na apsurdnom, grotesknom i bizarnom. Njegovi najpoznatiji  romani  i pripovijetke  su:

Večeri na majuru kod Dikanjke (1831-1832), zbirka Mirgorod (1835), Peterburške priče, Mrtve duše(1834), Šinjel (1842), Portret i drame Revizor i Ženidba.