Alber Kami je rođen 7. novembra 1913. u porodici siromašnog alzaškog zemljoradnika u Alžiru. Otac je, ubrzo po dječakovom rođenju, poginuo u čuvenoj bici na Marni u Prvom svjetskom ratu. Kamijevo školovanje i kasnije studije na Filozofskom fakultetu u Alžiru protekli su u svakodnevnoj borbi za opstanak. Kao student je morao sam da zarađuje hljeb, udara pečate na vozačke dozvole u alžirskoj prefekturi, a u slobodnim časovima da prodaje automobilske djelove i bilježi barometarski pritisak u meteorološkoj stanici. Kami zatim radi u alžirskoj radio-stanici, interesuje se za pozorišnu umjetnost, a jedno vrijeme radi i sa vlastitom pozorišnom trupom.
Uspješna publicistička aktivnost, međutim, postepeno ga odvodi književnom stvaranju. Kao esejist, kritičar i urednik lista „Borba“, koji je 1940. pokrenuo u Parizu, Kami postaje istaknuta ličnost u francuskom pokretu otpora protiv nacizma. Bogato životno iskustvo i već oformljena vizija svijeta počeli su da dobijaju svoj umjetnički oblik u nizu njegovih slavnih romana: Stranac (1942), Kuga (1947) i Pad (1956); zatim u dramama Nesporazum (1944), Kaligula (1944) i Opsadno stanje (1948), kao i u ditativnom lirskom komentaru romana Stranac, objavljenom 1943. godine pod nazivom Mit o sizifu. Poznati roman je i Pobunjeni čovjek (1951). Kamijevom književnom djelu odato je najveće priznanje dodjeljivanjem Nobelove nagrade za književnost 1957. godine.
Kami je preminuo 4. januara 1960. u saobraćajnoj nesreći. Vozač je bio njegov bliski prijatelj i izdavač Mihel Đaliardi, koji je takođe poginuo. Njegova djeca blizanci Katerina i Jovanka drže autorska prava na njegova djela.