Rabindrant Tagore je rođen 6. maja 1861. godine u Kalkuti u Indiji. Do 17. godine života se obrazovao kući, a zatim je poslat u Englesku da bi stekao formalno obrazovanje. Studije u Engleskoj nije dovršio, već se vratio u Indiju. Ubrzo je postao uspješan i poznat pisac u Bengalu. Posle prevođenja nekih njegovih pjesama, postaje poznat i na Zapadu. Osnovao je eksperimentalnu školu u Shantiniketanu, zasnovanu na upandisanskim idealima obrazovanja. Povremeno je učestvovao u indijskom nacionalističkom pokretu. Tu se sprijateljio sa Gandijem.

Prve stihove napisao je sa svega osam godina, da bi mu već u 17. jedan od prijatelja štampao knjigu sabranih pjesama.

1913. godine je dobio Nobelovu nagradu za književnost.

1915. godine je proglašen za viteza od strane britanske vlade. Par godina nakon toga se odrekao titule u znak protesta prema britanskoj politici u Indiji.

Neke od njegovih najpoznatijih zbirki pjesama su: Idealna (1890), Zlatni cun (1894), Gradinar (1913), Venac pesama (1914).

Tagore je takodje pisao i priče, romane, pozorišne komade, eseje, mjuzikle, putpise i memoare. Takođe, bavio se i slikanjem i komponovanjem. Komponovao je muziku za nekoliko stotina svojih pesama, a Tagorin „Naš zlatni Bengal" je postao nacionalna himna Bangladeša.

Samo nekoliko sati prije smrti 7. avgusta 1941. izdiktirao je svoju poslednju pjesmu.