Kristijan Johan Hajnrih Hajne (1797 — 1856) bio je njemački pjesnik aktivan u periodu prelaza od romantizma ka realizmu. Rođen je u bogatoj porodici jevrejskog bankara i trgovca. Pokušao je da se posveti, mada nerado, običnoj građanskoj karijeri, ali ne uspijeva.
1817. piše prve ljubavne pjesme, koje su objavljene u jednom njemačkom časopisu. U Bonu započinje studije prava, filozofije i književnosti.
1821. godine se prebacuje na Univerzitet u Berlinu, pa ima priliku da sluša Hegela i mnoge druge ugledne profesore.
1822. godine objavljuje prve pjesme, koje se odmah izdvajaju svojim originalnim stilom i ironičnom odbijanju svakih iluzija. U njima se osjeća veliki uticaj pisaca koje je naročito cijenio, Bajrona i Fukea.
1825. godine prelazi u protestantsku vjeru i dobija ime Hajnrih, umjesto originalnog Hari. Iste godine diplomira na Univerzitetu u Getingenu.
1826. postaje poznat, nakon objavljivanja Slika s putovanja, gdje u zamišljenom dnevniku sa puta govori o fantastičnim i moralnim temama, ugledajući se na Sterna i Žan Pola.
1826. ide na kratkotrajni put u Englesku, gdje su se javili njegovi interesi za aktuelna politička dešavanja, ali i gdje ujedinjuje sve svoje pjesme u jednu Knjigu pjesama.
1827. izlazi definitivna redakcija Knjige pjesama.
1828. godine putuje u Italiju, a sjećanja sa ovog puta objavljuje 1836. u knjizi Firentinske noći.
Zbog krize u svojoj zemlji, Hajne odlučuje da se preseli u mnogo slobodniju Francusku, gdje je započeo da se viđa i da posjećuje, kako njemačke emigrante (Humbolt, Vagner), tako i mnoge francuske intelektualce, među kojima i Balzaka i Viktora Igoa. Godine 1835. objavljuje važnu studiju o istoriji filozofije i religije u Njemačkoj, a iste godine studija biva i zabranjena. U tim godinama, u kojima je boravio u Francuskoj, sarađivao je sa različitim njemačkim časopisima, a istovremeno je i pisao izvještaje na francuskom, o situaciji u Njemačkoj. Osim spomenutih djela, Hajne je objavio i mnoge satiričke spise, kao i dvije satirične epske pjesme Ata Trol (1843) i Njemačka, zimska bajka (1844). Njemačka, zimska bajka postaje jedna od najvažnijih knjiga u njemačkoj književnosti. Ima politički karakter i u njoj Hajne otvoreno priznaje uticaj Karla Marksa, sa kojim je bio u prijateljskim odnosima. Zbirku poezije Romanesero objavljuje 1851, gdje sa dubokom filozofskom i etičkom ozbiljnošću opisuje patnje koje je podnosio zbog bolesti (atrofija mišića) i zbog koje je ležao u krevetu osam dugih godina.
Djelo Razni spisi iz 1854, sadrži rasprave o jevrejskoj i hrišćanskoj vjeri, liberalizmu i komunizmu. Ovo djelo označava kraj njegove političke i književne aktivnosti. Umire u Parizu 17. februara 1856. posle dugotrajne borbe sa paralizom i atrofijom mišića.
Hajne je koristio njemački jezik za sastavljanje stihova i bio je jedan od rijetkih koji su to umjeli da rade, pa je time stekao izuzetnu slavu, kao najuspjeliji u svoj generaciji posle Getea. U stihovima je postigao najveću popularnost preuzimanjem pučkog pjevljivog tona njemačke narodne pjesme. Hajneove pjesme su toliko melodične da su ih često komponovali mnogi kompozitori. Psihološku stvarnost koju je stvorio u djelima podstaknuta je nostalgičnim sjećanjem na dvije velike nesrećne ljubavi (prema rođakama Amali i Terezi), ali i na drugim temama (prirodi, političkim idejama, životu, savremenom društvu), pa je na taj način uspio da u svojoj poeziji dosegne izuzetno značajne visine.