Lorens Džordž Darel (1912 — 1990) bio je britanski književnik irskog porijekla.
Veći dio života je proveo van svoje domovine. Stvaralac je širokog interesovanja, iskustva i kulture. Pisao je drame, poeziju, putopise, eseje i posebno romane, sa kojima je stekao slavu. Čuven je po romanesknoj tetralogiji Aleksandrijski kvartet.
Djetinjstvo je proveo u rodnoj Indiji, gdje je rođen u porodici britanskih kolonizatora. Kada je napunio 12 godina, zajedno sa bratom Leslijem, poslat je u Englesku, gde su pohađali prvo školu Sv. Olafa i Sv. Spasitelja u Sautvarku, a potom školu Sv. Edmunda u Kenterberiju.
Naslijedivši omanji imetak nakon očeve smrti, Darel je napustio školu i preselio se u Blumsberi sa namjerom da postane pisac. U martu 1935. preselio se na ostrvo Krf zajedno sa svojom prvom ženom, majkom i mlađom braćom i sestrom. Na Krfu se susreo sa mediteranskom kulturom, koja će izvršiti presudan uticaj na njegovo stvaralaštvo. Radio je na nižim pozicijama diplomatske službe u britanskim ambasadama u Egiptu, Rodosu, Argentini, Jugoslaviji i Kipru.
Od 1966. do svoje smrti živio je u selu Somijer na jugu Francuske.
Na književnom polju debitovao je zbirkom pjesama Čudni fragmenti 1931, ali je priznanje stekao pišući romane. Pisao je pod snažnim uticajem D. H. Lorensa, T. S. Eliota i Henrija Milera. Najpoznatiji je po tetralogiji Aleksandrijski kvartet, koja se sastoji iz romana Justina, Baltazar, Mauntoliv i Klea. Ova senzualna i poetska studija o ljubavi napisana je istančanim i bogatim jezičkim izrazom i tehnikom mijenjanja perspektive. Tetralogija je postala internacionalni bestseler i omogućila je Darelu ekonomsku nezavisnost. Ipak, njegova kasnija djela, uključujući i sličnom tehnikom napisano petoknjižje Avinjonski kvintet, ostali su u sijenci njegovog najpoznatijeg ostvarenja. Bio je osam puta nominovan za Nobelovu nagradu, ali je nikada nije osvojio.
