Mario Puzo

Mario Đanluiđi Puzo (1920 – 1999) bio je američki pisac poznat po svojim knjigama o Mafiji, naročito knjizi Kum.

Puzo je rođen u siromašnoj porodici talijanskih imigranata u Paklenoj Kuhinji, četvrti Menhetna, u Njujorku, u kojoj je i odrastao. Nakon što je diplomirao na gradskom koledžu u Njujorku, pristupio je američkoj vojnoj avijaciji u Drugom svjetskom ratu. Međutim, zbog slabog vida, vojska mu nije dozvolila da učestvuje u vojnim operacijama, već je bio raspoređena na mjesto oficira za odnose sa javnošću u Njemačkoj. Nakon rata pohađao je njujoršku Novu školu za društvena istraživanja na Univerzitetu Kolumbija.

Najpoznatijem Puzovom romanu, Kum, prethodila su djela Mračna Arena i Srećni Hodočasnik, koja nisu promakla budnom oku kritike. Kum je objavljen 1969. godine, nakon što je Puzo slušao anegdote o mafijaškim organizacijama tokom vremena dok se bavio novinarstvom.

Kum je kasnije pretvoren u trilogiju filmova koje je režirao Frensis Ford Kopola, a koji su objavljeni 1972, 1974 i 1990. godine. Iako su prva dva filma bila izuzetno popularna i veoma cijenjena, treći nije imao takav uspjeh i bio je slabo primljen, kako od kritike, tako i od publike.

Poslednji roman, koji je Puzo za života objavio, bio je Poslednji Don, iz 1996. po kojem je snimljena i uspješna mini serija.

Puzo nije doživio objavljivanje svoje pretposlednje knjige Zakon Ćutanja, koja je izašla 1999, ali tekst je već bio dovršen i tako je ova knjiga postala njegovo poslednje djelo. Isti slučaj je bio i sa njegovom poslednjom knjigom Porodica, na kojoj je radio poslednje dvije decenije svog života, a koja je objavljena 2001. Međutim, ovu knjigu je dovršila Puzova dugogodišnja saputnica Kerol Đino.

Mario Puzo je umro 2. jula 1999. godine u svom domu u Bej Šoru, na Long Ajlendu. Cio svoj život, Puzo je smatrao da je njegova knjiga Srećni Hodočasnik njegovo najbolje djelo. U jednom od svojih poslednjih intervjua, izjavio je da je ožalošćen činjenicom da je Kum, fikcija koju nije nikada volio, nadmašila priču o poštenoj borbi njegove majke, kao imigranta u Americi, da zavrijedi poštovanje, i o njenoj hrabrosti i ljubavi, što je opisano u Srećnom Hodočasniku.