Molijer (1622 — 1673) bio je francuski glumac, pisac komedija i direktor pozorišta iz epohe klasicizma.
Sam je sebe nazvao Molijer kao pseudonim. Rođen je u porodici imućnog kraljevog tapetara, završio je pravo, ali se odrekao pravničke karijere i postao glumac. U Parizu je osnovao pozorišnu družinu „Slavno pozorište“ („L'Illustre Theatre“) za koju je prerađivao italijanske komedije i s kojom dvanaest godina lutajući obilazio provincije. U početku piše farse, a prve komedije su mu u stihovima. Napisao je niz komada u prozi i stihu. Predstavnik je klasicizma. Ismijavao je ondašnje društvo, staleške predrasude, pokvarenost plemstva i gramzivost buržoazije, a nije prezao ni od osude licemjernog katoličkog sveštenstva. Molijer je razvio italijansku komediju intrige u društvenu komediju i komediju običaja s tragikomičnom pozadinom u kojima veličina komičnoga doseže razmere tragičnoga. Godine 1660. preuzeo je kraljevsko pozorište u Parizu. Kod njega se primećuje uticaj učene komedije (commedia erudita) i komedije umeća (commedia dell'arte), te uticaj antičkih rimskih komediografa (Plaut).
Godine 1643. mladi Molijer je počeo da nosi svoj pseudonim i konačno okrenuo leđa karijeri dvorskog sobara i dekoratera. Posle djetinjstva i mladosti provedenih u Parizu, Molijer je dugo boravio u južnoj i zapadnoj Francuskoj. Tamo se razvijao njegov komični genije. Povratak u Pariz 1658. je bio samo u prvi mah skroman. Već sledeće godine veliki uspjeh i početak slave donijele su mu Smešne precioze, prvi značajniji komad, jer je do tada napisao samo nekoliko lakrdija bez veće važnosti. Posle ovog trijumfa počeo je, u stvari, stvaralački period u Molijerevom životu. On je sa trupom došao pod neposrednu zaštitu dvora i uistinu postao kraljevski komediograf.
Molijer je bio pisac, režiser i glumac. Ovaj veliki majstor smijeha, možda najveći u čitavoj svjetskoj književnosti, umirao je podsmevajući se bolesti, ljekarima, ljudskoj gluposti, čak i samoj smrti.
Pre nego što se 17. februara 1673. godine zavjesa posljednji put spustila za njim, njemu je još ostalo dovoljno snage, njegovog ogromnog genija da i blijedilo i samrtničke grčeve svoga lica pretvori u neodoljivo smiješne.
