Natanijel Hotorn (1804 - 1864)rođen je u Sejlemu u Masačusetsu, u uglednoj i imućnoj porodici. Kada je počeo da piše fikciju, građu je pronalazio u biografijama svojih predaka i istoriji kolonijalne Nove Engleske. Studirao je na Koledžu Boudin od 1821. do 1825. Roman Fanshajv, prvo djelo koje je objavio 1828, kasnije nije smatrao dovoljno dobrim. Objavio je nekoliko kratkih priča u časopisima, koje je sakupio i 1837. objavio pod nazivom Dvaput ispričane priče. Godine 1842. oženio se Sofijom Pibodi. Skerletno slovo objavljeno je 1850, nakon čega je uslijedio niz drugih romana. Vaspitavan u tradiciji puritanizma i svjestan značaja promišljanja transcendentalnog, Hotorn je oba podvrgavao skeptičkom preispitivanju, što je postalo karakteristično za njegov književni rad. Smatrajući krivicu, stvarnu ili zamišljenu, otvorenu ili prikrivenu, univerzalnim ljudskim iskustvom, Hotorn ju je često problematizovao u svojim djelima. Njegov intelektualni i umjetnički integritet posebno su cijenili savremenici poput Hermana Melvila koji mu je posvetio roman Mobi Dik, ali i neki od najznačanijih pisaca potonjih generacija kao što su Henri Džejms i Vilijam Fokner. Natanijel Hotorn umro je u Plimutu u Nju Hempširu. Sahranjen je na groblju u Konkordu u Masačusetsu, danas poznatom pod nazivom Greben pisaca.
