Viktorija Radič (1960) je rođena u Somboru. Nakon završenih studija na Katedri za mađarski jezik i književnost u Novom Sadu, 1983. godine, trajno se nastanjuje u Budimpešti. U periodu od 1999. do 2003. godine radila je kao lektor za mađarski jezik na Katedri za hungarologiju Filološkog fakulteta u Beogradu, gdje je, pored ostalog, skupljala i građu za svoju monografiju o Danilu Kišu. Radi kao slobodan umjetnik: u mađarskoj književnoj periodici objavila je nekoliko priča, eseja, prikaza i kritika. Prevodi uglavnom savremenu srpsku i hrvatsku prozu: Ivo Andrić, Borislav Pekić, Isidora Sekulić, Danilo Kiš, Mirko Kovač, Filip David, Dubravka Ugrešić, Jovica Aćin, Mihajlo Pantić, Vladimir Arsenijević, Nenad Veličković... U jedno od njenih najznačajnijih prevodilačkih ostvarenja spada prevod djela Radomira Konstantinovića, Filozofija palanke, nedavno objavljen u Mađarskoj. Bogata i obimno dokumentovana esejiszirana monografija Danilo Kiš: život i delo i brevijar prva je njena samostalna knjiga.
